چند روایت از یک عملیات خاص

در عملیات کربلای 4 برای نخستین بار خط دشمن در شلمچه نیز شکسته شد، اما با وجود شکسته شدن خطوط دشمن، امکان تداوم عملیات میسر نگردید، لذا به‌منظور حفظ قوا و طراحی عملیاتی دیگر، از ادامه نبرد صرف‌نظر شد.

به گزارش ایسنا،سپاه در نظر داشت عملیات کربلای 4 را بلافاصله پس از عملیات والفجر ۸ انجام دهد، لیکن بدان جهت که سازمان رزم سپاه متکی به نیروهای پیاده بود و ۷۵ روز جنگ در فاو، ضرورت بازسازی یگان‌ها را ایجاب می‌کرد، عملاً اجرای عملیات در زمان موردنظر میسر نشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

تصرف فاو و رأس البیشه که ایران را با کویت همسایه کرده و راه زمینی عراق را به شمال خلیج‌فارس قطع کرده بود، می‌توانست با تصرف ابوالخصیب کامل شود. با این اقدام کل شبه‌جزیره فاو آزاد می‌شد، موقعیت ایران در خلیج‌فارس بیش‌ازپیش تقویت می‌گردید و نیز بصره از جنوب در خطر سقوط قرار می‌گرفت.

نام‌گذاری سال ۱۳۶۵ به سال سرنوشت و تأکید بر اجرای عملیات سرنوشت‌ساز [۱]، امیدواری مسئولان کشور و فرماندهان جنگ به نتایج این عملیات را نمایان می‌ساخت.

با شروع عملیات در شامگاه سوم دی‌ماه سال ۱۳۶۵، شواهد و قرائن نشان می‌داد که دشمن از طرح عملیات خودی آگاه شده و با آمادگی و هوشیاری کامل، مهم‌ترین معبر عملیاتی را مسدود ساخته است. بدین ترتیب دشمن دو طرف معبر کم‌عرض آبی ‌ام الرصاص را که از آن با عنوان تنگه عملیات یاد می‌شد، مسدود کرد.

اما این هوشیاری دشمن که با دریافت اطلاعات ماهواره‌ای و جاسوسی از آمریکا حاصل شده بود، نتوانست از شکسته شدن خطوط مستحکم ارتش عراق جلوگیری کند. اجرای انبوه آتش دشمن روی نقاط خاص و حساس اروندرود، سازمان غواص‌های خط‌شکن و نیز قایق‌سواران ر ا که موج دوم و سوم اجرای عملیات را تشکیل می‌دادند، برهم زده بود؛ اما نیروهای غواص از تنگه گذشتند و در جزیره بلجانیه پیاده شدند. در محورهای دیگر نیز با شکسته شدن خطوط دشمن در جزایر سهیل و ام الرصاص، جنگ به خشکی کشیده شد.

در این عملیات برای نخستین بار خط دشمن در شلمچه نیز شکسته شد، اما با وجود شکسته شدن خطوط دشمن، امکان تداوم عملیات میسر نگردید، لذا به‌منظور حفظ قوا و طراحی عملیاتی دیگر، از ادامه نبرد صرف‌نظر شد.

اما دراین‌بین، نکته قابل‌تأمل، رشادت، ایثار و ازخودگذشتگی برخی از رزمندگان به‌منظور کمک به برادران خود به جهت عقب‌نشینی بود که صحنه‌های حماسی و با شکوهی را رقم زده بود که به‌منظور سالروز این عملیات غرورآفرین منتشر می‌شود:

چگونه بدون بچه‌های مجروح برگردم؟ [۲]

موسی اسکندری که در عملیات کربلای ۴، رئیس ستاد لشکر ۷ ولی‌عصر (عج) بود و با توجه به ماهیت کار ستاد می‌توانست در پشت جبهه بماند و وظایفش را انجام دهد ولی مانند دیگر عملیات‌ها، در کنار رزمندگان خط مقدم حاضر شد و زمانی که به دلیل متوقف شدن عملیات، دستور عقب‌نشینی صادر شد، به هدایت یگان‌های لشکر به عقب پرداخت و خودش حاضر نشد به عقب بازگردد.

ازاین‌رو به یکی از رزمندگان مأموریت داده شد که وی را با یک قایق از جزیره سهیل به عقب برگرداند ولی او تعدادی از مجروحان و رزمندگان را در آن قایق سوار کرد و در برابر اصرار طرف مقابل به بازگشت گفت: چگونه برگردم درحالی‌که این بچه‌های مجروح اینجا افتاده‌اند.

موسی اسکندری که خودش هم مجروح شده بود، در کنار دیگر مجروحانی که امکان بازگشت برایشان فراهم نبود، در جزیره سهیل عراق ماند و به شهادت رسید.

او در زمان شهادت ۲۸ سال داشت؛ ۲۸ سالی که ۱۴ سالش را در مبارزه مستمر گذرانده بود. در سال ۱۳۷۵، پیکر پاک و مطهر این شهید، پس از ۱۰ سال کشف و شناسایی شد و با تشییع مردم قدرشناس اهواز در گلزار شهدای بهشت‌آباد این شهر آرام گرفت.

وقتی‌که پل عبور رزمندگان می‌شوی [۳]

 در عملیات کربلای ۴، مقرر شده بود، پس از شکستن خط دشمن، با اتصال قطعات پل‌های کوثری به هم پلی برای عبور نفرات پیاده، روی نهر خین ساخته شود. مهندسی رزمی و یگان دریایی لشکر، زیر آتش تیربارهای دشمن اقدام به احداث پل کردند، اما موفق نشدند آن را به‌طور کامل به ساحل وصل کنند.

یکی از کسانی که برای ساخت پل بسیار تلاش کرد، اکبر خرد پیشه (شیرازی)، روحانی و پاسدار مجاهد یگان دریایی لشکر بود.

شیرازی تمامی توان خود را به کار برد، اما موفق نشد قسمت آخر پل را تکمیل کند. زمانی که دستور عقب‌نشینی صادر شد، وی که قدی بلند و هیکلی تنومند داشت، با وجود سرمای سحرگاهی دی‌ماه، در میان آب‌ها و باتلاق‌های نهر خین قرار گرفت و درحالی‌که کتفش در نبردهای گذشته به‌شدت آسیب‌ دیده بود، با یک دست، محل اتصال پل را محکم گرفت و با دست دیگر، یکی از میله‌های موانع ساحل نهر را نگه داشت و این‌گونه پل را مهار کرد تا رزمندگان از روی آن بگذرند.

او که در چنین وضعیتی، هدف تیربار دشمن قرار گرفت، با صورت در میان گل‌ولای ساحل افتاد و روح ملکوتی‌اش به پرواز درآمد.

با روشن شدن هوا، تعدادی از برادران سعی کردند، پیکر او را به عقب بیاورند، اما تیربارهای دشمن مانع آن‌ها می‌شد. به‌این‌ترتیب، پیکر پاک این سرباز فداکار اسلام، در میان گل‌ولای نهر خین مدفون شد تا آنکه پس از آزاد شدن جزیره بوارین در عملیات کربلای ۵، آن پیکر مطهر به زادگاهش در روستای شهیدپرور ده بید استان فارس منتقل و به خاک سپرده شد.

منابع:

[۱]جمعی از نویسندگان، اطلس جنگ ایران و عراق، تهران، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، چاپ چهارم ۱۳۹۹، صفحه ۷۶

[۲] کوچک، عبدالمحمد، اطلس لشکر ۷ ولی‌عصر (عج) در دوران دفاع مقدس، تهران، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، چاپ اول ۱۳۹۸، صفحه ۱۹۹

[۳] زارع زاده، نادر، اطلس لشکر ۱۷ علی بن ابیطالب (ع) در دوران دفاع مقدس، تهران، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، چاپ اول ۱۳۹۹، صفحه ۲۵۸

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: عملیات کربلای 4 دفاع مقدس دفاع مقدس عملیات کربلای 4 بنیاد شهید و امور ایثارگران گردشگری خوراک عملیات کربلای شکسته شدن خطوط دفاع مقدس شکسته شد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۶۹۲۸۰۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مقایسه تاریخی پاسخ‌های ایران به تهدیدات دشمن

خبرگزاری مهر، گروه فرهنگ و ادب _ الناز رحمت نژاد: رژیم صهیونیستی با حمله هوایی به ساختمان کنسولی سفارت کشورمان در دمشق موجب شهادت فرماندهان عالی رتبه سپاه که به صورت رسمی و قانونی در کشور سوریه حضور داشتند، شده بود. به دنبال این ماجرا تصمیم قطعی کشورمان بر اجرای عملیات انتقامی از رژیم صهیونیستی به صورت رسمی از تریبون‌های مختلف اعلام شد.

این سخنان که با پیام مقام معظم رهبری به مناسبت شهادت فرماندهان سپاه ازجمله سردار شهید محمدرضا زاهدی فرمانده مستشاران نظامی ایران در سوریه و لبنان و سردار حاجی رحیمی و نیز سخنرانی ایشان در خطبه‌های نماز عید فطر تکمیل و تأیید شد، جنگ روانی علیه رژیم صهیونیستی را به حداکثر رساند.

نهایتاً تصمیم مسؤولان کشور بر این شد که ۷۲ ساعت پیش از حمله، خبر اجرای قطعی عملیات انتقامی کشورمان را به صورت کلی به اطلاع کشورهای منطقه برسانند که طبعاً آمریکایی‌ها و اسراییل هم از آن مطلع شدند و آخرین تحرکات لازم برای مواجهه با عملیات انتقامی ایران را به انجام رساندند و در هریک از این سه روز منتهی به عملیات، با اعلام خبرهایی، زمینه چینی برای مدیریت روانی جبهه خود را صورت می‌دادند.

بالاخره عملیات ترکیبی موشکی و پهپادی کشورمان توسط نیروی هوافضای سپاه با پرتاب پهپادهای انتحاری شاهد ۱۳۶ در شامگاه ۲۵ فروردین شروع شده و کمی بعد با شلیک موشک‌های کروز و نهایتاً با شلیک موشک‌های بالستیک دنبال و تکمیل شد.

این عملیات تا حدود ساعت ۵ صبح روز ۲۶ فروردین ادامه یافت. به واسطه فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی، در حین اجرای این عملیات فیلم‌های مختلفی از حرکت موشک‌ها و پهپادها و همچنین ورود آنها به محدوده سرزمین‌های اشغالی و سایر تحولات این عملیات به صورت لحظه‌ای منتشر می‌شد.

بررسی سابقه حمله رژیم صهیونیستی علیه ایران در حوزه منطقه و داخلی، تفاوت تسخیر لانه جاسوسی آمریکا در سال ۱۳۵۸ با حمله رژیم صهیونیستی به کنسولگری ایران در دمشق، عملیات وعده صادق و پیامدها و توانایی‌های ایران در این عملیات و نوع پاسخگویی ایران بهانه خوبی بود تا با شاداب عسگری سرهنگ بازنشسته ارتش، مدرس دانشگاه آزاد و نویسنده و پژوهشگر به گفت‌وگو بنشینیم.

این گفت‌وگو در عصر بهاری در خبرگزاری مهر انجام شد. در قسمت اول گفت‌وگو به بررسی سابقه حمله رژیم صهیونیستی بر علیه ایران در حوزه منطقه و داخلی، تفاوت تسخیر لانه جاسوسی آمریکا در سال ۱۳۵۸ با حمله رژیم صهیونیستی به کنسولگری ایران در دمشق و نوع پاسخگویی ایران پرداختیم.

بررسی عملیات وعده صادق، پیامدهای آن و توانایی ایران در این عملیات نیز در قسمت دوم منتشر خواهد شد.

مشروح قسمت اول این گفت‌وگو در ادامه می‌آید؛

* جناب عسگری بحث را با سابقه حملات رژیم صهیونیستی به ایران و کشورهای منطقه شروع کنیم.

بله. حدود بیست و چند سالی است که مورد تهدید، آزار و اذیت رژیم اشغالگر قرار داریم؛ مثلا ویروس استاکس نت را که فرستادند و سیستم ما را در حوزه هسته‌ای بر هم زدند، عملیات خرابکاری که در تاسیسات هسته‌ای داشتند، کوآدکوپترهایی که فرستادند، فروردین ۱۳۹۷ به پایگاه تی ۴ حمله شد که تعدادی از مستشاران نظامی جمهوری اسلامی ایران به شهادت رسیدند.

صهیونیست‌ها از سال ۱۳۹۸ تا سال ۱۳۹۰ بهترین دانشمندان هسته‌ای ما از جمله اردشیر حسین پور، مجیدشهریاری، مصطفی احمدی روشن، مسعود علیمحمدی و داریوش رضایی نژاد را ترور کردند و به شهادت رساندند. در سال ۱۳۹۹ محسن فخری زاده را به شهادت رساندند. توجه داشته باشیم که‌ این‌درگیری‌ها حالت نیابتی داشت و از طرف ما به همه اینها پاسخ مناسب داده شد. یک‌نکته دیگر این‌که ما نقش رژیم صهیونیستی در ترور شهید سلیمانی را کمتر از آمریکا نمی‌دانیم. باور داریم آنها تعیین کننده بودند که این اتفاق افتاد.

* جریان حمله به مستشاران نظامی ایران از چه‌زمانی شروع شد؟

شهید الله وردی که از فرماندهان نیروی قدس بود اولین مستشار نظامی ما است که بر اساس حمله رژیم اشغالگر در دی ماه ۱۳۹۳ به شهادت رسید.

از ۱۱ آذر ۱۴۰۲ تا ۱۳ فروردین ۱۴۰۳ اسراییل به‌طور مرتب هفته‌ای یا ده روز یکبار یک عملیات نظامی علیه مستشاران ما انجام می‌داد، به طوری که در این مدت ۱۹ نفر از این مستشاران به شهادت رسیدند.

روز ۱۳ فروردین قصه خیلی فرق می‌کرد. ۱۳ فروردین با جشن پوریم مصادف بود. پوریم جشن ایرانی کُشی است. طبق نقل خودشان، دو یهودی که به دربار خشایار شاه نفوذ کرده بودند، خشایار را تحریک می‌کنند و او دستور قتل تعداد زیادی از ایرانیان را می‌دهد. اینکه رژیم صهیونیستی در این روز به کنسولگری ایران در دمشق حمله می‌کند و تعدادی از مستشاران ما را به شهادت می‌رساند، اصلاً اتفاقی نیست، بلکه عمد و سبقه ای داشته است که توضیحات آن را دادم. در این روز به کنسولگری ما حمله کرد و ۷ نفر از اعضا کنسولگری را به شهادت رساند.

اسراییل نیابتی حمله می‌کرد، ما هم نیابتی پاسخ می‌دادیم، ولی وقتی به کنسولگری حمله کردند، دیگر نیابت مطرح نبود، این مطرح بود که به خاک ما حمله کرده‌اند. رژیم جعلی اسراییل، بچه لوس تو دهنی نخورده بود. سال ۱۹۷۶ عملیات انتبهرا انجام داد. سال ۱۹۸۱ به تاسیسات هسته‌ای عراق حمله کردند. ۶ سپتامبر ۲۰۰۷ عملیاتی به اسم باغ میوه داشتند که به رآکتور هسته‌ای سوریه در دیرالزور حمله شد .۲۴ اکتبر ۲۰۰۹ به عملیات سرب گداخته پرداختند؛ در این عملیات به کارخانه داروسازی یرموت در جنوب سودان حمله شد. اینها بی جواب مانده بود! عادت کرده بودند! حمله می‌کردند، کسی چیزی نمی‌گفت!

زمانی که رژیم صهیونیستی به تاسیسات هسته‌ای عراق حمله کرد، مجمع عمومی سازمان ملل قطعنامه‌ای صادر کرد که در آن تاکید کرده بود: «حمله به تاسیسات هسته‌ای در هر کشور معادل حمله اتمی به آن کشور است.» این خیلی مهم است، یعنی اگر یک زمانی اسراییل بخواهد به تاسیسات هسته‌ای ما حمله بکند، جامعه جهانی حدود ۴۰ سال قبل تصویب کرده است که این حمله به مثابه این است که ما را با بمب اتم زده است.

* اگر کنسولگری خاک کشور ما است، سفارت آمریکا هم سال ۱۳۹۸ تسخیر شد، خاک کشور آمریکا بود، چرا در تسخیر لانه جاسوسی حق داشتیم، اما اینجا اسراییل حق نداشت؟

ماده ۵۱ منشور سازمان ملل صراحت دارد، اگر حمله نظامی که پشتوانه دولتی داشته باشد، اتفاق بیفتد، حق دفاع مشروع دارید. تسخیر لانه جاسوسی آمریکا در سال ۱۳۵۸ حمله نظامی نبود، پشتوانه دولتی هم نداشت! یک حرکت کاملاً خودجوش از طرف دانشجویان بود. در این اقدام به کسی آسیب نرسید؛ حمله به کنسولگری ایران در دمشق، یک حمله نظامی با پشتوانه دولت بود، ۷ ایرانی و ۵ سوری هم شهید شدند. در چنین حمله‌ای سازمان ملل حق دفاع مشروع داده است. ما هم دفاع مشروع کردیم. از دو هفته قبل اطلاع دادیم اقدامی نشد، قطعنامه‌ای صادر نشد و بر اساس این ماده از خودمان دفاع مشروع کردیم. رهبرمعظم انقلاب هم در سخنانشان در عید سعید فطر حجت را تمام کرده بودند.

سال ۱۹۴۶ به مدت ۱ سال کنسولگری آمریکا در شهر موکدن چین تسخیر شد، در این اقدام هم از بمب اتم و پشتوانه دولت استفاده نشد و به کسی آسیب نرسید.

* کمی هم از نوع پاسخگویی ایران صحبت کنیم.

از سال ۱۹۶۷ تاکنون به مدت ۵۷ سال هیچ کشوری جرات نکرده بود به اسراییل حمله کند، اولین باری بود که یک کشوری به رژیم اشغالگر حمله کرد. عدم پاسخگویی مستقیم و آشکار ما به طور حتم به نفع اسراییل و به ضرر ما بود. اولاً موجب تضعیف جایگاه بین المللی ایران می‌شد، می‌گفتند ایران ترسید. ثانیاً جمهوری اسلامی ایران دیگر یک کشور نیست! بلکه زعامت جبهه مقاومت را دارد. اگر در این شرایط که فلسطینی‌ها تحت فشار هستند به صورت مستقیم حمله نمی‌کردیم، این سوال پیش می‌آمد که ما جاهل کوچه‌های خلوت هستیم.

حتی اگر خودمان هم نمی‌خواستیم به واسطه جایگاهی که در طول ۴۵ سال بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در جهان اسلام ایجاد کردیم، باید جواب مستقیم می‌دادیم.

ما دو گزینه داشتیم، باید یا به منافع اسراییل در کشور دیگری حمله می‌کردیم که آمریکایی‌ها این را می‌خواستند، حاضر بودند راه‌های بسیاری به ما بدهند تا ما به خاک اسراییل حمله نکنیم. گزینه دیگر ما حمله مستقیم به اسراییل بود. اقتدار و منش ایران این را انتخاب کرد که مستقیم با اسراییل رو در رو بشود. انقلابیون متعهد هم گزینه دوم را محتمل‌تر می‌دانستند.

اسراییل به کنسولگری ایران در دمشق حمله کرد، ۷ نفر شهید شدند، قبل از این حمله هم به صورت نیابتی تعداد زیادی را شهید کرده بود، عده‌ای می‌خواستند پاسخ ندهیم، یا اگر پاسخ می‌دهیم، مثلاً یک کشتی بزنیم، ما با اقتدار پاسخ دادیم.

سال ۱۳۴۸ اعراب به مرزهای جنوبی ما حمله می‌کنند. ارتشبد بهرام آریانا در یک مهمانی رسمی می‌گوید شاه اجازه بدهد ۴۸ ساعته بغداد را می‌گیرم. این حرف که به گوش شاه می‌رسد چنان واهمه‌ای او را می‌گیرد که آریانا را عوض می‌کند. ببینید آن روز اندازه ایران چه بود و امروز چه شده است.

یکی از کسانی که که طرفدار این بود که آمریکا و اسراییل به ایران حمله نظامی بکنند، پسر لوس و عقب مانده پهلوی رضا بود. ببینید انعکاس پاسخ ایران، عملیات وعده صادق چه بوده که در خبرها خواندم این آقا که آمریکا را به استفاده از بمب اتم بر علیه ایران تحریک می‌کرد، مقداری شجاعت پیدا کرده و گفته است ایران خط قرمز من است، نباید به آن حمله شود. آقای رضا پهلوی ۴۵ سال گذشته کجا بودی؟ وقتی ما به عزت رسیدیم حتی او که بَرده و غلام حلقه به گوش اسرائیل بود هم شهامت پیدا کرده است. عزت ایران به همه تسری پیدا کرده است.

ادامه دارد...

کد خبر 6085962 الناز رحمت نژاد